TESTOROX P100

Opis

Instrukcja

Propionian testosteronu jest najkrótszym sterydem testosteronu. Jest to związek do wstrzykiwania o wolniejszym tempie uwalniania niż niezestryfikowany testosteron, ale szybszym tempie uwalniania niż wszystkie pozostałe zestryfikowane testosterony. Istnieją pewne zalety i wady krótko działającego estru. Główną wadą jest to, że użytkownicy muszą wstrzykiwać propionian testosteronu co najmniej co drugi dzień w trakcie cyklu, aby uzyskać odpowiednie wyniki. Zaletami jest jednak łatwiejsza kontrola i zapobieganie potencjalnym skutkom ubocznym. Również dlatego, że w fiolce jest mniej estrów, w jednym zastrzyku jest więcej testosteronu, co daje lepsze wyniki. Ester propionianowy wydłuża okres półtrwania testosteronu do około 4 i pół dnia.

Biochemia propionianu testosteronu

Testosteron Propionate to po prostu testosteron z estrem propionianu związanym z jego chemiczną strukturą. „Propionian” to kwas propionowy, ale po związaniu z testosteronem jest znany jako wiązanie estrowe (lub wiązanie estrowe). Kwas propinowy jest związany z grupą hydroksylową 17-beta na strukturze testosteronu. Estryfikowane sterydy anaboliczne są lepiej rozpuszczalne w tłuszczach i uwalniają się powoli z miejsca wstrzyknięcia. Głównym powodem zwiększonego okresu półtrwania i szybkości uwalniania jest to, że gdy propionian testosteronu dostanie się do krwiobiegu, enzymy pracują nad zerwaniem wiązania między estrem a testosteronem, co zajmuje różną ilość czasu – w zależności od użytego estru. W końcu enzymy usuwają ester, a pozostaje czysty testosteron, który może swobodnie działać w organizmie. Sam testosteron bez związanego z nim estru ma okres półtrwania wynoszący około 2 do 4 godzin. Kiedy ester propionianowy jest z nim związany, okres półtrwania testosteronu wydłuża się do około 4 i pół dnia.

Testosteron promuje retencję azotu w mięśniach – im więcej azotu mięsień posiada, tym więcej białka może zmagazynować i tym większe się staje. Testosteron zwiększa również poziom IGF-1 w organizmie. Główną rolą IGF-1 jest koordynacja wzrostu i metabolizmu. IGF-I jest silnie zależny od hormonu wzrostu, który uzupełnia jego działanie promujące wzrost.

Przeznaczenie propionianu testosteronu

Propionian testosteronu był szeroko stosowany w leczeniu wkrótce po jego wydaniu w latach 30. XX wieku. Był stosowany między innymi w leczeniu niedoboru męskich androgenów (andropauza lub hipogonadyzm), leczeniu dysfunkcji seksualnych, leczeniu menopauzy, leczeniu przewlekłego dysfunkcyjnego krwawienia z macicy (krwotok miesiączkowy), leczeniu endometriozy. Później testosteron będzie używany tylko u pacjentów płci męskiej.

Rzeczywiste stosowanie propionianu testosteronu

Testosteron Propionate jest jednym z najpopularniejszych sterydów anabolicznych nawet dzisiaj – 80 lat po jego wynalezieniu. Jest szeroko stosowany przez kulturystów i sportowców w celu poprawy sylwetki i wydajności. Sam testosteron jest uważany za najbardziej naturalny i najbezpieczniejszy steryd anaboliczny, z którego może korzystać dana osoba. Ester propionianowy jest sugerowany dla każdego pierwszego użytkownika sterydów.

Jak stosować propionian testosteronu?

Najczęstsza dawka propionianu testosteronu to:

• 50 do 100mg dziennie
• 50 do 100mg co drugi dzień

Co 3 dzień powinien być absolutnym minimum, ponieważ jest to blisko granicy przedziału czasowego aktywności propionianu.

Gdzie wstrzykiwać propionian testosteronu?

Może być wstrzykiwany do dowolnego mięśnia (jeśli mięsień jest wystarczająco duży). Najbardziej popularne to pośladki, barki, a nawet triceps.

Efekty propionianu testosteronu (pożądane)

Istnieją zasadniczo dwa pożądane efekty testosteronu:

• poprawa wydolności fizycznej/sportowej (wytrzymałość, siła, szybsza regeneracja)
• poprawa sylwetki (budowa mięśni, utrata tłuszczu)

Reszta pożądanych efektów testosteronu, które dana osoba może doświadczyć podczas cyklu sterydowego, to:

• wzrost syntezy kolagenu i zawartości minerałów kostnych. Kolagen to materiał budowlany na bazie białka dla tkanek łącznych w całym ciele (więzadła, ścięgna, chrząstki, stawy i kości).
• podwyższona samoocena
• głębszy (męski) głos
• przyciemnienie i pogrubienie włosów na ciele
• wzrost poziomu hormonów IGF-1 i MGF (które również promują wzrost mięśni)
• podwyższona hemoglobina (liczba krwinek czerwonych)
• działanie antykataboliczne na tkankę mięśniową poprzez działanie antyglukokortykoidowe

Skutki uboczne Testosteronu Propionate (i jak im przeciwdziałać)

Estrogenne skutki uboczne testosteronu:

Główne skutki uboczne propionianu testosteronu otaczają jego zdolność do aromatyzowania do estrogenu. Sam testosteron posiada umiarkowany poziom aktywności estrogenowej – posiada umiarkowane powinowactwo do wiązania się z enzymem aromatazy (enzym odpowiedzialny za konwersję testosteronu do estrogenu). Z tego powodu od stosowania testosteronu oczekuje się umiarkowanego poziomu aromatyzacji. Aby przeciwdziałać temu problemowi, istnieją dwa rozwiązania:

• Selektywne modulatory receptora estrogenowego (SERM), takie jak cytrynian tamoksyfenu lub klomifen, działają poprzez wiązanie się z receptorami estrogenowymi – wypełniając je i zapobiegając wiązaniu rzeczywistego estrogenu.
• Inhibitory aromatazy (AI), takie jak anastrozol, działają poprzez hamowanie procesu aromatazy, a nawet obniżają poziom estrogenu w organizmie.

Retencja wody:

Ten efekt uboczny wynika ze zwiększonego poziomu estrogenów i jest przeciwdziałany przez inhibitory aromatazy.

Podwyższone ciśnienie krwi:

Wynika to z retencji wody. Przeciwdziałają temu inhibitory aromatazy.

Ginekomastia:

Ginekomastia to nieprawidłowy rozwój tkanki piersi u mężczyzn. Powiększenie tkanki piersi wiąże się ze zwiększonym poziomem estrogenów. Przeciwdziałają temu selektywne modulatory receptora estrogenowego lub inhibitory aromatazy.

Androgenne skutki uboczne testosteronu:

Androgenne skutki uboczne testosteronu mają więcej wspólnego z faktem, że testosteron jest przekształcany w silniejszy i silniejszy androgenowy dihydrotestosteron (DHT) przez enzym 5-alfa reduktazy (5AR).

Enzym 5-alfa reduktazy występuje w dużych ilościach w niektórych tkankach, takich jak skóra głowy, prostata i skóra. Kiedy testosteron dociera do tych tkanek, podlega wysokiemu tempu redukcji do silniejszego androgennego metabolitu DHT. To właśnie DHT odpowiada za większe nasilenie androgennych skutków ubocznych.

Zmniejszone Libido:

Podczas suplementacji testosteronem mężczyźni często zauważają podwyższone libido (popęd seksualny). Podobnie zauważają spadek libido w okresie po zakończeniu suplementacji testosteronu i przed ponownym wznowieniem naturalnej produkcji testosteronu (z cytrynianem klomifenu lub HCG).